Men zegt liefde, gedichten, in 2003 uitgegeven door Fagel.
Je pakt een plukje van mijn haar
een klein plukje maar
en dat plukje in jouw handen
wordt een ander plukje
het wordt meer dan haar.
En terwijl je plukt
plukken mijn tanden
aan jouw handen
ik wil jou ook
met huid en haar.
Mijn huid en jouw handen
mijn handen tussen jouw tanden
onze haren bij elkaar
een innig plukken
maakt zich van ons meester
we raken elkaar aan
Mannen blijven graag aan muren kleven
en in bedden
op tafels
in de borden waaruit zij hebben gegeten
in muziek.
Je kunt het nog zo heftig zingen,
dat het voorbij is, voorbij, voorbij
dat het uit is, uit is, uit is
dat je nooit meer, nooit meer, nooit meer.
En daar zingen ze weer terug
vanuit alle hoeken van de kamer
vantussen de verschoonde lakens
ze kruipen over de tafel
en ze spugen in het bord waaruit je eet.
Ze doen dat vooral graag op je
lievelingsmuziek
op je lievelingsdans
in je lievelingseten
Het gevoel van vangnet
of in een bos niet verdwaald zijn
maar verzonken
de kraan openzetten
en je erbij thuisvoelen
dat het in huis overal nat wordt
Het wemelt weer
en ik kan het niet zeggen.
Hitsige insecten
maken elkaar het hof in mijn hoofd.
Uit twee associaties – dikke vliegen
worden twintig nieuwe geboren
en uit twintig nieuwe tweehonderd
nog nieuwere en uit tweehonderd –
De vliegen kijken rond
luisteren naar de nieuwsberichten, maken het bonter
dan ik zelf kan verzinnen.
De schouder die mijn hoofd tot rust brengt
moet een goede schouder zijn
met spek en draagkracht,
met autan besprenkeld
en versierd
met lange vliegenstrippen
De dappere man
die met de neuroot wil zwemmen.
Hou je hart maar vast, dappere man
de neuroot gáát zwemmen.
Dappere man
redt neuroot voortdurend.
Neuroot slaat
dappere man om de oren.
Dappere geduldige man
meet zich grofmazig filter aan.
Neuroot broedt een groot
welwillend bommetje uit.
Beiden functioneren
naar behoren.
Dus zo zie je maar weer:
Dappere mannen en neuroten
kunnen wél samen!
Te koop bij:
WEBDESIGN © BEEENS.NL 2023
NL 
EN 
DE 
FR 
